επαδά

(Μ ἐπαδά)

επίρρ.

1. τοπ. εδώ («αυτή η μεγάλ' οδύνη, ώστε να βρίσκεσ' επαδά στη χώρα δε σ' αφήνει», δημοτ. τραγ.)

2. χρον. τώρα

μσν.

σ' αυτή την περίπτωση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < επά + εδά].